Home is where the 7-11 is

Het is natuurlijk weer een eeuwigheid geleden dat wij iets hebben geschreven, dus het is weer een uitdaging om vanaf Koh Lanta weer een bruisend reisverslag te schrijven. Ons goede voornemen om gewoon elke dag een klein stukje te schijven, is er uiteraard weer bij ingeschoten, dus nu moeten we bedenken wat we in de afgelopen drie weken hebben gedaan. Een heleboel en juist ook weer bijna niets. Vanaf Koh Lanta begon namelijk ons eiland-hoppen-avondtuur, wat vooral bestond aan vreselijke boottochten, zonnen, zwemmen, eten, drinken, dansen en een hoop gezelligheid. Vanaf Koh Lanta zijn we door gegaan naar Koh phi phi, waar we met onze backpack en al werden getackeld door Nicolas, die werkt bij een van de tienduizend duikscholen op het eiland. Hoewel het totaal niet zijn intentie was ( of toch wel?) om ons zover te krijgen om een duik te doen op Koh phi phi, zijn we toch bezweken voor zijn gezellige praatjes. De duik was in vergelijking tot gili, echt een totale teleurstelling, maar het was wel leuk om weer eens koppie onder te gaan. Nou tot zover onze actieve houding op Koh phi phi, wat trouwens niet helemaal waar is.. Annelies moest en zou een beachball-setje scoren. Nienke ging er maar mee akkoord, aangezien het gemis van een beachball-setje ondertussen gesprek van de dag was geworden. Aangezien de records van Cyprus nog niet verbroken waren in Nederland, doen we nu hier een poging. Het liefst was dat met een beachball setje met orka's, maar dat ging Nienke iets te ver!
Op koh phi phi is trouwens voor de meeste mensen niets te gek: vuurshows meedoen, dronken een tattoo nemen, naakt dansen op het podium en noem maar op. God wat zijn wij degelijk hihi.
Een snorkeltrip stond de volgende dag op de planning; lekker snorkelen en varen. Super gezellig dagje! We waren ondertussen ook met een grote groep. Aangesloten bij de groep waren ook Sylvana en Tessa, twee super leuke meiden uit Den Bosch. Een gezellige boel dus! De boottocht was weer bijzonder. Zeiknat worden, halve boot zeeziek en in de ochtend om 10 uur ook alvast je rijstlunch meekrijgen (was ook inbegrepen), maar wel gezellig! Prachtige strandjes (waar je ineens dan voor moet betalen) en mooie vissen en goede sfeer. Die avond waren Robin en zijn vriend Remco ook aangekomen op phi phi, nog meer gezelligheid! Dat werd uiteraard gevierd met een emmertje drinken en een dansje op het strand. We waren ondertussen ook al met Eelke en Mike, twee jongens die kayleigh begin van haar reis heeft ontmoet. Zo gezellig dan we de volgende dag maar lekker op het strand zijn gebleven (helaas nog geen beachball record gebroken, maar we doen ons best). Heel toevallig nog een bekende van Doran tegengekomen, de wereld is helemaal niet zo groot!
De eindeloze eilandavonden werden ons iets teveel, dus door met Kayleigh naar Krabi. Lekker winkelen en Nienke nog een lekker massage, helemaal relaxed en wel. Heerlijkste massage ooit ( of kwam dat omdat ze door een mannelijke Thai werd gemasseerd?) De volgende dag lekker naar het mooie railey beach met de boot. Even een bootticket kopen ging iets lastiger dan gepland, de aap kwam namelijk uit de mouw. Voor het loket werd Annelies namelijk ineens geattacked door een aap, het vertikte beest klom in haar been en begon te happen en bijten (niet oke). Snel de aap afschudden en wegrennen! Fijn detail is dat de stoepranden hier 80cm hoog zijn (totaal niet logisch aangezien de gemiddelde aziaat 1.45 meter is) en Annelies haar motoriek ook bijzonder is. Dus languit van de stoep gevallen ,beide benen stuk, enkel en hand. Echt fijn! Niet echt dus, schaafwonden zijn niet fijn en al het bakken en braden op strand was er meteen vanaf. Even bijkomen en toch maar naar het strand (voor alle bezorgde mensen, de aap had niet doorgebeten dus rabiës injectie was niet nodig! Wel gelijk een cool verhaal om te vertellen, aangezien de klassieke oorzaak van een kapotte knie, een scooterongeluk is.
De volgende stop is het eiland koh Tao, om 5 uur op om met de bus, bus,boot, boot en boot daar 12 uur later aan te komen. Iedereen die daar al was waarschuwde ons, de boot is een regelrechte hel! En dat kunnen wij alleen maar beamen, de kotszakjes werden al preventief uitgedeeld en dat was ook nodig. Totaal verdoofd door de primatour hebben wij het dan ook doorstaan, maar wat een ellende was het haha! We hebben nog nooit zoveel mensen van kleur zien veranderen. Met zeebenen aangekomen op zoek naar de duikschool. De volgende dag zouden we namelijk beginnen met onze advanced open water! Op aanraden van Lucie, een vriendin van Nienke, zijn we gaan duiken bij Ban's diving, wat echt een super groot complex was! Later hoorde er dat het ook de grootste duikschool van de wereld is. 's Avonds afgesproken met de dutchies om lekker wat te eten, klein drankje gedaan, niet te gek, want we moesten de volgende dag weer aan de bak. Na onze eerste wrak duik op naar de tweede duik. Verplicht onderdeel van de Advanced Open Water is dat je moet kunnen navigeren. Wij scheten al gelijk tien kleuren bagger toen we hoorden dat we met z'n tweeën moesten duiken en dus zelf onze weg onder water moesten vinden. Zelfkennis, want dit is toch echt niet ons beste punt. Vol goede moed met z'n tweeën het water in. Super leuk, totdat Annelies zich omdraait en mij vragend aankijkt. Of ik de weg weet? Ik had werkelijk geen idee en had al
mijn hoop op Annelies gevestigd. We schoten allebei in de lach, wat er super stom uit ziet onder water. Je ziet alleen bubbeltjes. Op een gegeven moment dacht Annelies te zien waar we waren. Ze dacht namelijk een rotswand te zien. Opgelucht ging ik achter haar aan, tot we erachter kwamen dat die rotswand eigenlijk een enorme school barracuda's waren, haha! Toen het tijd was om weer naar boven te gaan, konden we ons weer oriënteren. Ondanks we tien kilometer terug naar de boot moesten zwemmen, hadden we het toch best goed gedaan. Die dag moesten we drie keer duiken. Na twee te hebben gehad, moesten we weer de boot op voor een nachtduik. Vreselijk spannend, maar na de bemoedigende woorden van onze duikinstructice, hadden we er toch zin in gekregen. Helaas waren de omstandigheden zo slecht dat we misschien 5 vissen in totaal hebben gezien. We vonden het echt vreselijk! Nienke ook nog gestoken door een kwal, wat best wel aan het jeuken was. Weer op de boot hebben ongeveer 6 mannen aangeboden om op haar te plassen ( dat schijnt te helpen), maar Nienke besloot toch maar vriendelijk te bedanken. Behoorlijk gaar van de dag, de douche onder gegaan en wat gaan eten. De volgende dag onze laatste duik, weer met z'n tweeën! Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het ging gelukkig zoveel beter. Super leuke duik gehad met z'n tweeën en ons onderwatertaaltje zit ook tegen perfectie aan. Of ieder geval; wij begrijpen elkaar! Na die duik zijn we officieel advanced open water, super leuk!
De volgende dag was het de 24e december, kerst is hier ver te zoeken. Her en der staat wel een boompje en hoor je kerstliedjes, maar in je bikini op het strand, vol in de zon en omringt met palmbomen en lotusbloemen, is de kerstsfeer toch wel vreemd. Maar daar kwam verandering in! Het kerstmannen haarbandje wat wij van kayleigh hebben gekregen was de piek op onze boom! Helemaal in kerststijl hebben we dit dan ook drie dagen op ons hoofd gehad! Kerstavond was er een groot feest op het strand, ontzettend gezellig en wij konden vieren dat we ons certificaat hebben!
Eerste kerstdag hebben we helemaal niks gedaan! Hele dag alleen gezwommen en op het strand gelegen, heerlijk. Wel wilden wij op eerste kerstdag lekker uiteten samen met kayleigh en Eelke. Heerlijk bij een Italiaan, lekker voorgerecht, goede pasta, tiramisu en wijn!! De wijn is hier verder namelijk niet te hachelen, maar bij de Italiaan dus wel.
De avond was nog te jong om diehard te feesten, dus wat doe je dan? Ladyboy show! Wat een gekkigheid, prachtige vrouwen, bijzonderen manvrouwen, gladde lange benen, harige korte pootjes, hoge hakken en lingerie waar menig man extreem blij van zou worden (en soms het gebrek aan lingerie), dansjes, Diana Ross en Shakira. Wat een show, zo gelachen en na afloop nog even op de foto. Helemaal goed gestemd nog even naar het strand voor een klein dansje en dat doe je natuurlijk bij fishbowl. Na wat pasjes en drankjes was het tijd voor bed. Eindelijk weer eens een heerlijke deken die ons toch een beetje aan thuis deed denken. We hadden ook gelijk strijd om de deken 's nachts, gelukkig was het niet koud. Tweede kerstdag bestaat al helemaal niet in Thailand, daarom onze dag goed benut en wezen luieren bij Maya beach club. 's Avonds niet zo gek gedaan, maar een klein drankje bij fishbowl mocht niet ontbreken. De volgende dag door naar Koh Phangan, de tocht erheen was heel relaxed in vergelijking tot de heen tocht. Aangekomen op HET feesteiland van Azië! En dat klopt ook echt, elke dag is er feest, poolparty, jungle party, full moon en noem maar op. Ook was de hele groep waar wij het heel gezellig mee hebben weer bij elkaar. Het begon dag 1 al meteen goed met de poolparty, neonverf, buckets met drankjes, zwemmende mensen, goede muziek en gewoon het gekste feestje ooit. Nienke wilde haar zwemkunsten aan iedereen showen, maar riskeerde wel meteen een zwangerschap door in het water te duiken (een jongen dacht serieus een soa test te laten doen na een 'frisse' duik) op zich geen slecht idee. Dansen doe je hier op blote voeten, dus ook onze slippers gingen uit. Aangezien Annelies havaianas sponsort bij het leven (verloren, gestolen en weggespoeld alle varianten zijn mogelijk) houden we de slippers goed in de gaten. Rond een uur of 4 toen we toch echt eens naar ons hostel moesten, slippertjes pakken en gaan. Huh waar zijn die van Nienke? Nergens te bekennen en lijken van de aardbodem verdwenen (dit gebeurd Annelies toch alleen?), dan maar op blote voeten naar de taxi. Aangekomen in een hysterische taxi vol met schreeuwende Italianen, die zagen Nienke haar sippe gezicht en blote voeten. 'Geen flipflops? Hier ligt nog wel een paar' En wat bleek... het waren gewoon Nienke haar slippers!! Hoe toevallig haha en dan ook nog eens uit 6 taxi's de goede kiezen. Dolgelukkig konden we ons bed in. Volgende ochtend hadden we het iets zwaarder, maar gelukkig stond er niet veel meer dan strandhangen op de planning. Wel had Annelies 2013 bijna niet overleefd, heerlijk relaxen in de schaduw is dus een bijna dood ervaring geworden Keiharde knal!! What happend? De mega deuk in het waterflesje en de kleine kokosnoot die ernaast lag, was dat het?! Fijn detail dat de het waterflesje 16 cm naast Annelies haar hoofd lag! Chill dus, niet echt maar wel ongeveer 36 minuten om gelachen.
Om onze titel nog even toe te lichten: wij zijn in deze weken een liefde gaan ontwikkelen voor de 7-11, wat een beetje gek lijkt, het is namelijk een supermarkt. Maar de mensen die in Thailand zijn geweest en een tosti (spreek uit: toostie!) hebben geproefd, weten waar we het over hebben. En er zijn wat toosties gegeten hoor! Inmiddels voelen wij ons gelijk thuis wanneer wij een zevenelfje hebben gespot. 'Home is where the seven-eleven is.' Helaas waren alle toosties op, juist toen we ze het hardst nodig hadden. Dan hebben we het natuurlijk over oudejaarsavond/ochtend. Oud en nieuw was gekkenhuis! Ongeveer 60.000 man op een klein strandje, dat vraagt natuurlijk om een meeting point. Uiteraard werd dat de chicken corner, wat al die dagen al een verzamelplek was van het hele eiland. Uiteindelijk gelukkig niet nodig gehad, we zijn niemand kwijt geraakt. Volledig beklad met neonverf was het een heel gek, bijzonder feestje! Het vuurwerk was spectaculair en echt prachtig, we waren met een leuke groep (en dus nog 60.000 anderen). Al bij al, een bescheiden intiem feestje. De volgende dag even het strand bekeken, wat helemaal vol lag met rietjes, verloren slippers (wij hadden ze allemaal nog, zelfs Annelies jeej!), buckets en dronken mensen. De feestgangers van de Ierse Pub waren nog steeds om half drie 's middags aan het feesten. Indrukwekkend, maar wij gingen toch voor een wat rustiger nieuwjaarsdag. Na de lazyhouse gegaan, waar forrest gump werd gedraaid. Beter kon het nieuwe jaar niet beginnen, koffie, garlicbread, friet en een goede film! Nog even een klein afscheidsdansje op het strand want het was de laatste avond koh Phangan. We hebben het super gehad vooral omdat we met ontzettend leuke mensen waren. Ons vaste maatjes Kayleigh voor al meer dan een maand had ons ondertussen al verlaten, zo jammer! Na al het feesten en gekkigheid waren we behoorlijk klaar met koh phangan en waren we weer toe aan wat cultuur.
Helaas vertrekt de boot naar het vasten land vroeg dus om 6:00 uur zong de wekker ons wakker, groot feest dus. Om 06:00 dan in een dorm je spullen pakken terwijl de stroom uitgevallen is, is ambitieus. Dan maar gauw een toostie halen, no way?! Op!! Dan maar zelf toosties bouwen. Weer op de boot, ging deze keer prima. Daarna 10 uur in de bus naar Bangkok, niks spannends aan. Oja wel! Iemand ving gewoon een mega vliegend projectiel (een uit de kluiten gewassen wesp!) met z'n blote handen, held.
Aangekomen in Bangkok, op zoek naar een hotel vlakbij het vliegveld, de volgende ochtend namelijk naar chang mai via de lucht. In de lucht werd het vliegtuigboekje even opengeslagen ter verveling. Na wat prachtige foto's te bekijken van allerlei bestemmingen in Azië, werden we aangestoken door Kim haar impulsiviteit (die we trouwens vanaf toen geadopteerd hebben). Waarom niet naar Myanmar? Toen het idee er was, konden we het toch niet helemaal los laten. Maar goed eerst nog even grandioos afgezet door de taxichauffeur, 'duurt minstens 60 minuten!' om vervolgens letterlijk 8 minuten later bestemming te bereiken.
Het hotel was redelijk duur, maar zag er gedateerd goed uit. Lekker warme douche na drie weken koud, heerlijk! Moe na 16 uur reizen, lekker naar bed. Ik had alleen nog liever een grindtegel gehad dan het kussen wat daar lag, maar het opblaasbaar kussentje wat al 3 maanden steeds bijna weggegooid was is dan eindelijk gebruikt. Ook fijn dat er in de nacht ratten over het plafond renden.
Volgende ochtend door naar Chang Mai, leuk! Na een angstaanjagend ontvangst door JJ (zo hebben we der maar genoemd ivm JJ's guesthouse), 'boek tours bij mij!' 'Ik regel alles' 'just call me, i'll help!'(ook met problemen die niet over tours gaan, ik ken iedereen 'knipoog'. En dat alles te hard geschreeuwd, veel gebaren en bijna spuug, maar goed ze was wel geestig. JJ leek ons niet het type om ruzie mee te hebben, dus hebben we keurig de tours bij haar geboekt. Elephant Nature Park, kookcursus en een jungletrekking stonden op de planning voor Chiang Mai, maar eerst hadden we nog wat tijd voor Chiang Mai zelf. Eerste dag op zoek geweest naar een tattooshop waar Nienke haar research naar had gedaan. Zelfkennis heeft ze wel, want hoewel het idee was om alleen wat informatie te krijgen, zat ze een uur later in de stoel om haar tattoo te laten zetten. Zoals ze zelf al voorspeld had. Wel helemaal de tijd genomen voor het ontwerp en het resultaat mag er wezen! Met een glimlach van oor tot oor liepen we de deur uit. Om de spanning even kwijt te raken, maar even flink geshopt op de nightmarket. Annelies moeten we steeds meer in de gaten houden, want voor je het weet geeft ze een godsvermogen uit bij een kraampje aan sieraden of tassen. De volgende dag stond de kookcursus op de planning. Na elke keer die heerlijke massaman curry en pad thai te hebben gegeten, wilden wij dit zelf ook kunnen. Als echte keukenprinsesjes dus de hele dag achter het fornuis. Eerst naar de markt om daar uitleg te krijgen over de ingrediënten. Vervolgens met de trein richting de farm, waar we vervolgens nog een stukje moesten fietsen. Daar maak je ons Hollanders altijd blij mee. Eenmaal aangekomen op de farm, kregen we gelijk de eerste les te horen: spicy is sexy! Hoewel wij soms al struggelen met drie pepers, gooien Thaise mensen er vaak 15 in! Mehn, dan zijn we maar niet sexy. Al het eten dat we hadden bereid, mochten we zelf op eten. Heerlijk, maar veel te veel! In een paar uur tijd hadden we twee voorafjes, twee hoofdgerechten en een dessert moeten eten. Killing! Volgende dag richting Pai, een beetje een hippiedorpje drie uur rijden van Chiang Mai af. Het plan was om op tijd te vertrekken, maar helaas zaten alle bussen al vol. Er was alleen nog een bus om 5 uur en half 6 over. Ondanks dat JJ ons op het hart drukte om gelijk de bus van 5 uur te boeken bij haar, waren wij natuurlijk weer stronteigenwijs. Er van overtuigd dat we wel een bus zouden vinden die eerder zou vertrekken, stond er eerst een bezoek aan het postkantoor op de planning. Na alle inkopen moesten we echt allemaal een pakket naar huis sturen. De tassen werden veel te vol. Bezoek naar het postkantoor was ook een uitje op zich, maar uiteindelijk wel allemaal 7 kilo lichter. Waar we nu natuurlijk al niets meer van merken.. Terug van het postkantoor toch maar aan JJ vragen of ze de bus van vijf uur voor ons kan regelen. Een uitbranden van JJ was wel te verwachten. ' I told you, you should book the bus. Now it's full!' Balen, dan maar de bus van half zes. Aangekomen in Pai in onze korte broekjes, moesten we nog een hostel vinden. Een man in ons busje vertelde dat zijn Amerikaanse vriend een hostel had geopend in Pai. Bibberend maar met hem meegelopen om het hostel 'common grounds' te bekijken. Iedereen was gekleed in lange broeken met daarboven een trui, hadden sjaals omgeslagen en een muts op hun hoofd. We werden ook een beetje vreemd aangekeken. De man die ons het hostel ging laten zien kon er wel om lachen gelukkig: ' vind je het gek dat je het koud hebt als je in je bikini rondloopt.' Dus, wisten wij veel! Goed voorbereid weer. Even een hapje gegeten en vroeg ons bed in. Volgende dag was het tijd om een scooter te huren en Pai te verkennen. Hotsprings, pai canyon, memorial bridge, temple on the hill stonden op de planning. Ze hadden er zelfs strawberry field (maar vast niet zo indrukwekkend als de cameron highlands).We zijn begonnen bij pai canyon, wat niet echt een heftige canyon was, maar wel mooi uitzicht bood op de omgeving van Pai. Daarna door na de hotsprings. De hotsprings werden vooral gewaardeerd na al die kou van de nacht daarvoor. Heerlijk ontspannen in baden van 34 t/m 37 graden. De dag afgesloten met the temple on the hill, waar we eerst nog even een kleine klim voor moesten doen, maar we zijn inmiddels wel wat gewend (of juist niet?). Op de hill troffen we een gigantische witte buddha aan, die we tijdens de scooterrit al gespot hadden. Vrij indrukwekkend en wederom weer bijzonder uitzicht. Snel de scooter weer op om de kou van de avond voor te zijn. Er moesten truien en sjaals gescoord worden. Na onze primaire levensbehoefte vervuld te hebben (shoppen dus), met truien, sjaals, lange broek en sneakers aan het diner. Samen met Rory en Daniël een hapje gegeten en gedronken. Rory hadden we in Kuala Lumpur al ontmoet, vervolgens in Koh phangan weer en nu in Pai weer! Het blijft grappig hoe vaak je mensen elke keer tegenkomt. Vanwege de kou daarna een bar opgezocht met kampvuurtjes om even op te warmen. Met een hele groep, waaronder Pim, Michelle en Milou (die we tijdens onze kookcursus in Chiang mai ontmoet hebben), om het kampvuur gezeten en wat biertjes gedronken. De volgende dag gingen wij terug naar Chiang Mai voor onze jungletrekking. Kim bleef nog een dagje in Pai hangen. Na de nodige primatour waren we weer in Chang mai, nu de rooftopbar maar eens onveilig maken. Behalve het onveilig trapje naar boven en de enorme drukte (wij tweeën) was het er echt een dolle boel.
De jungle trekking ging vroeg van start, eerst gezamenlijk naar de markt om eten te halen en dan richting het hike gebied. Onze groep bestond de eerste 334 meter uit 8 personen, 2 zijn er toen afgehaakt. Dat geeft wel aan hoe heftig het was! Nee hoor viel best mee, soms wel even afzien maar ontzettend leuk. Prachtige natuur, leuke mensen, klimmen, struikelen en lachen. Aangekomen in het kamp was er zelfs een douche. Heerlijk ingezeept, shampoo en al afspoelen onder water waardoor je even dacht dat je ergens in Antarctica was. Ondertussen waren we met een grote groep en er werd heerlijk gegeten en lekker opwarmen bij een kampvuur (sommige mannen beleefde even het oerinstinct en daardoor konden wij lekker warm toekijken). Half 10 gingen de kippen al op stok, wij waren kapot! Om vijf uur in de ochtend kwam bijna Annelies haar oerinstinct te voorschijn, de haan had best een kopje kleiner gekund. Nog een dag hiken stond op het programma, stam bezocht, waterval en de mooie natuur bekeken uiteraard. Ook heeft Annelies een vogel gered, arm beestje zat vast in een net. De vleermuis die ernaast hing lieten we maar aan de gids over, hondsdolheid leek ons minder prettig.
Weer aangekomen in Chang Mai was Kim daar weer! Super gezellig, we waren weer compleet. Dat moest uiteraard gevierd worden, dat kan eigenlijk maar op 1 plek dus dat hebben dan maar gedaan. Klein dansje, leuke mensen en cocktails, de avond was geslaagd.
Elephant nature park was de volgende dag onze bestemming, een opvang voor mishandelde olifanten. Na het zien van een filmpje (wat echt om te janken was) konden we naar de olifanten. Echt soms heel zielig, olifanten met twee gebroken heupen door een gedwongen fokprogramma, ogen uitgeprikt door de eigenaar, gebroken rug door te zware lasten en ga zo maar door. Wel heel fijn om te zien dat ze goed opgevangen zijn. De hele dag bestond uit voeren, wassen en uitleg krijgen over de olifanten. Zo leuk, wij zijn nu dol op olifanten! Helaas moesten wij Chang Mai de volgende ochtend alweer verlaten, want we moesten eerst naar Bangkok vliegen en door naar Myanmar. Heerlijk vroeg vertrekken maar we hadden er super zin in! Aangekomen in Yangon, alweer zo anders dan Thailand. Het begon al super gunstig, overal ATM's maar nergens deed onze pas het, balen. Een perfect 50 euro briefje wisselen dan, het perfecte briefje was gevouwen geweest dus volgens hun waardeloos. Haha daar sta je dan, in Myanmar zonder geld fijn! Gelukkig Thais geld was geen probleem en we hebben nog een creditcard. Wel zijn de mensen hier echt super aardig, oprecht en behulpzaam. Aangekomen bij een guesthouse vroegen wij aan de lieve mevrouw 'room for 3?' Yes, i have upstairs. Vier hoog met een backpack is niet echt aanrader, om vervolgens te horen dat het vol zit. Workout weer gehad. Gelukkig zat er een prima guesthouse verderop. De communicatie was weer om te gieren, na 20 minuten hadden we een kamer en zelfs een busticket(record). Maar hoe grappig en bijzonder het communiceren ook gaat, ze helpen ons echt geweldig.
Yangon staat bekend om de gouden pagode, een prachtige gouden koepel. Super toeristisch maar heel indrukwekkend mooi, overal biddende mensen, kunst en kitch. Soms wordt je ineens bijna van de vloer geveegd door het veeg peloton, ongeveer 20 mensen met een bezem die als de brandweer de vloeren vegen. Na een lange dag hadden wij uiteraard honger, uiteindelijk een leuk eettentje gevonden. De muren hingen vol met plaatjes van heerlijke gerechten, kies maar uit zou je denken. Elke bestelling werd beantwoord met 'no have', het restaurant verkocht alleen Chicken Biriyani. Een soort rijstschotel met een gestoofde kippenpoot, best lekker. Lekker slapen in ons guesthouse zat er het eerste anderhalf uur niet in, een groep zingende vrouwen hield ons onder ons raam gezelschap. In het begin super vrolijk en leuk, alleen het liedje werd dus in een anderhalf uur 73 keer herhaald haha uiteindelijk konden we wel meezingen.
Nog 1 dag in Yangon te gaan, lekker ontbijten bij een zaakje dat fruit en yoghurt verkocht, nog nooit zulk roze ijs gegeten en überhaupt in de ochtend! Er was een feestje van gemaakt, ijs, siroop, foute kersen, fruit en dat op een lege maag. Heftig!
Nog even rond het meer gelopen en de pagode van een afstand bekeken, zo mooi.
De 10 uur durende busreis stond op de planning naar Bagan. Het was verschrikkelijk maar viel ook wel weer mee. Alleen was het 13 graden in de bus en waren we bevroren! Aangekomen in Bagan werden we geweldig ontvangen door een bordje Annelies +2, zo maar gelukt. Alleen liep iedereen op een gegeven moment dat bordje, na de verkeerde taxi uiteindelijk hotel bereikt. Even bijslapen en dan het prachtige Bagan bekijken. Bagan heeft ontzettend veel tempels en pagode's super mooi! Het hele landschap ligt er vol mee, zo indrukwekkend. Hoe kan je het landschap verkennen in Bagan? Inderdaad met een fiets, maar niet zomaar één? Een E-bike!! Als de Benidorm bastards scheurde wij door Bagan, cruisen en sjeesen. Het is de beste uitvinding van de eeuw na de traplift. Elektrische fietsen zijn de shit! Eigenlijk is het gevaarte moeilijker dan een scooter maar zoveel grappiger, het ziet er namelijk uit als een soort scootmobiel op twee wielen. Bandana's op, rugzakken om en gaan! In het begin moesten we even de weg vragen, gelukkig is de politie hier super behulpzaam. Gevoel voor humor hebben ze ook, Nienke rijdt uitgerekend die man namelijk van zijn sokken. Annelies piste vervolgens bijna in haar broek van het lachen en het slachtoffer (de politieagent) kon er ook wel om lachen.
De rest van de dag ging redelijk vlekkeloos, alleen zou de eigenaar van de fietsen huilen als ze zag op welke paadjes wij gescheurd hebben. Verder hebben we goed getempel chased, van alles bekeken. Ook zijn we weer op meerdere familie kiekjes, maar de meesten vragen het lief.
De volgende ochtend stonden we al om 4 uur op om de zonsopgang te bekijken. Niet normaal koud, wel bijzonder. Rond 7 uur gaan er namelijk allemaal luchtballonen de lucht in, super mooi gezicht over de tempels. Nog 1 dagje genoten van onze geweldige fietsen, nu op naar een nachtbus van 8 uur. We hebben helaas niet zoveel tijd in Myanmar, maar we halen alles eruit. Myanmar heeft ons hart veroverd!