Mooi Myanmar en chaos in Laos

Na weer heel wat avonturen hebben we een momentje gevonden om weer wat te schrijven.
We waren gebleven in Myanmar, na het prachtige Bagan gaan we door na Inle Lake. Na een emotioneel afscheid van onze e-bikes kon de busrit beginnen. Even voor de duidelijkheid: busrit naar de hel en terug! Wat een verschrikking. Twaalf uur op onverharde wegen, hobbelen als een dashboard hondje, rochelende mensen, kotsende mensen, zakjes kots worden uit de ramen gegooid, pitstop wc's waar je het liefs wilt huilen. Maar goed, aangekomen in Inle Lake. Een prachtig meer omgeven door bergen. Dat vraagt om een boottochtje haha! Daar gingen we dan, voelde eerst een beetje suf maar was erg leuk. De boot stopte op allemaal plekken, we weten nu alles over zilversmeden, weven, markten en floating gardens .
Dat de wereld nog steeds klein is, is die dag weer bewezen. Kim komt gewoon bekende uit haar dorp tegen, geen Nederlanders te bekennen in Myanmar en dan kom je ze toevallig tegen, ken je ze ook nog! Heel toevallig hebben wij met hun dochter op koh panghan ook nog gefeest! De volgende stop werd de stad Hsipaw ook wel Thipaw genoemd. Helaas weer een helse busrit van 10 uur, midden in de nacht. Meestal komen de mensen op je afgerend als er een bus aankomt, hier kon je een kanon afschieten zo rustig! Heel handig als je dan nog een slaapplekje moet zoeken. Ondertussen was Annelies beroerd geworden, niet zo fijn. Eindelijk aangekomen bij een guesthouse konden we eindelijk slapen. Volgende dag toch maar verhuisd, twee trappen af naar een badkamer buiten het gebouw is niet zo fijn als je misselijk bent. Toen kwamen we aan bij Lilly's guesthouse. Lilly is een heldin. Knuffels geen gebrek, een grootste glimlach en de lekkerste douche ooit (bijna beter dan thuis). Terwijl Annelies door Lilly goed verzorgt werd, gingen Nienke en Kim de omgeving verkennen, tempel chasen en hiken. Eerste dag een tuktuk voor een dag gehuurd om de omgeving is te verkennen. We kregen niet alleen een chauffeur, maar ook zijn vrouw en dochtertje gingen mee. We voelden ons helemaal part of the family! In de buurt van little bagan, wat wel heel erg little was ( teleurstelling nummer 1547483), wat gegeten bij Mrs.popcorn. Super schattig vrouwtje stond ons op te wachten in haar prachtige tuin, waar je een tuinsetje kon uitzoeken om even heerlijk te ontspannen en eten natuurlijk! Jammmmie, heerlijk verse fruitsalade, quacamole en tealeafsalad ( wat zoveel lekkerder is dan het klinkt!!). Na ons buikje rond te hebben gegeten even de wooden monnestry binnengestapt, waar we allemaal kleine monniken zagen die aan het leren waren. Blijft zo bijzonder om te zien. Met het gezin weer op stap en richting een tempel. Prachtig, maar na bagan zijn we al helemaal verwend geraakt. Voor de show een rondje gelopen en door naar het uitzichtpunt voor de sunset. Daar mochten we weer tienduizend keer op de foto met allerlei giechelende meisjes en jongens en tot slot nog met de coolste monnik ooit. Terug
naar Lilly's om te checken hoe het met ons zieke kind ging. Lies nog steeds ziek, zwak en misselijk. Super balen, maar een extra dagje in bed leek een betere oplossing dan mee te gaan op onze trekking. Wat we trouwens helemaal verkeerd hadden aangepakt: 6 uur
lang omhoog lopen om vervolgens in twee uur achter op de motor terug te gaan. Waar waren we aan begonnen! Samen met een ander Nederlands stel, begonnen we aan deze helse tocht. Elke gids lacht ons tot nu toe uit als we vertellen dat we uit Nederland komen. Waarom gaan inwoners van een plat land zo graag hiken? Goede vraag!! Het hiken was af en toe om te huilen, maar ook super gaaf! We gingen door de bergen langs allemaal dorpjes, waar alle kinderen echt op ons afgerend kwamen. Zo ontzettend gaaf om te zien hoe deze kinderen zich kunnen vermaken met bijna niets. Alle ellende van de tocht werd weer vergeten na het zien van die
blije koppies! Tijdens deze tocht hebben we ook nog van onze gids geleerd dat de thee uit de bergen aids kan genezen, of tenminste als je een beetje aids hebt. Na de top te hebben bereikt werden we opgewacht door een aantal daredevils die ons beloofde ons weer veilig naar beneden te brengen. Hoewel ik daar tijdens de rit wel af en toe aan getwijfeld heb, was het ook super cool om hobbelend en bobbelend achter op de motor terug te gaan. Ondergaand zonnetje, perfecte dag werd afgesloten! Annelies gelukkig weer bijna beter dus konden we de volgende dag door naar Mandelay, vanuit daar gaat namelijk onze vlucht terug naar Thailand. De trein naar Phy o Lin zou een ervaring zijn die je niet mocht missen, met de trein dus maar. Gelukkig had Lilly drie plekjes in de eerste klas geboekt, want dat scheen toch echt wel beter te zijn. Aangekomen op het station bleek niets of niemand iets van een reservering te hebben, dan tweede klas maar. Ons treinritje kon beginnen, een vooroorlogs exemplaar kon ons verplaatsen van A naar B. Wat een ervaring! Even voor de duidelijkheid, zitten op een bankje met rijstzakken her en der op de grond, raampjes die niet dicht kunnen, zo erg hobbelen dat je los komt van de bank! Op uitzondering van Kim vonden we het geweldig! Misschien komt het ook omdat Kim bij het raam zat (dat niet kon sluiten) en dus geregeld takken in haar gezicht kreeg. De omgeving was echt prachtig, bergen, pagoda's, waterbuffels en ga zo maar door. Een foto hangend uit de trein hoort er natuurlijk bij, niet allemaal even geschikt om op Facebook te zetten haha. Toen we eenmaal in de trein zaten hoorde we ook dat hij geregeld ontspoort, ook zit er een hele lang brug op het traject (paar honderd meter hoog) altijd leuk om te horen. Kim en Annelies hebben ondertussen een liefde gevonden voor het zingen van transport gerelateerde liedjes, 'we are training', 'let it all just, train on meee!' 'Training 9 to 5' heel fout en flauw maar we lachen wat af. Na de trein en nog twee uur bus hadden we met drie andere backpackers een hotel gevonden. Die avond zijn we naar de Moustache brothers geweest, een komedie show. De Moustache brothers maken voornamelijk grappen over de overheid en de situatie in Myanmar van nu en vroeger. Één van de brothers heeft 7 jaar in de gevangenis gezeten door zijn politiek 'incorrecte' grappen en is later dood gegaan door loodvergiftiging die hij in de gevangenis heeft opgedaan, best heftig. De show werd gegeven in de hal van een appartementencomplex, gewoon een podium en plastic stoeltjes, geweldig! Op een leuke manier veel geleerd van het de situatie in het land.
In Mandalay kan je in 1 dag heel veel bekijken, dat hebben we dan ook gedaan. Prachtige tempels en pagoda's, uitzichtpunten op de rivier en een mooie teakhouten brug. Overal in de stad lopen monniken, de mannen in het rood/oranje en de vrouwen in zacht roze. Ook zijn wij getuigen geweest van een soort optocht, versierd koeien, paarden en meisjes met geweldige jurken. Super leuk gezicht, vrolijk gebeuren! Hoe interessant wij de monniken vinden, vinden zij dat ook! Ze vinden het namelijk fijn om hun Engels bij te houden en zijn erg geïnteresseerd.
Na een heerlijke vegetarische maaltijd bij Marie Inn (alleen voor de fruit shake zouden we al terug naar Myanmar willen), zit ons Myanmar avontuur er alweer op. Wat een prachtig geweldig land met fantastische mensen, oprecht aardig en lief! Vooral het nog niet zo toeristische maakt het zo bijzonder, helaas zijn ze nu overal al grote hotels aan het bouwen. Denk dat het binnen nu en 10 jaar al veranderd is, gelukkig hebben wij het al mogen ervaren!
Na een vlucht van een uurtje zijn we weer in Thailand, de 7/11 en de boots pharmacy! Na het aanschaffen van heerlijke body butters, toosties en lippenstiften, gaan we weer door naar vlucht nummer twee. In Chang Rai aangekomen in een geweldig vochtig, schimmelig guesthouse kon het trekken van strootjes beginnen. Het extra bed in de tweepersoonskamer was namelijk een geweldig tuinstoelmatrasje. Nienke was de uitverkorene, volgende dag maar verhuizen. In Chang Rai staat een prachtige witte moderne tempel, die ze nog steeds aan het bouwen zijn. Ook hangen overal een soort wensen, kleine metalen hartjes waar je wat op kan schrijven, uiteraard hangen er nu ook wensen van ons.
Na een heerlijke pedicure, lekkere maaltijd en de nachtmarkt waren we klaar om te gaan slapen. Aangezien we van guesthouse gewisseld waren en alles vol was, slapen we in een tweepersoons bed met zijn drietjes! Mega spoon party en dekbed oorlog! Annelies lag in het midden dus die had niks te klagen haha! Om 5 uur ging de wekker en wist Annelies niet hoe ze uit bed kon komen met twee comateuze meiden naast zich, onder de dekens naar de te ingestopte onderkant is een dom idee, gedesoriënteerd en te warm! Om vervolgens Kim te horen zeggen, 'waar is annelies?' begon de dag vroeg maar met gelach.
Om half 7 stonden wij helemaal start klaar om opgehaald te worden, om kwart voor 8 was dat dan ook zo ver. In de tussentijd had Kim nog even de kamersleutel afgebroken, klein detail en handig als je nog naar het toilet moet!
Op naar het leuke Laos! Visum halen bij grens en klaar voor de slowboat. De slowboat brengt je in twee dagen naar Luang prabang, schijnt leuk te zijn. Leuk is niet het goede woord, het was geweldig!! De leukste mensen ontmoet, dansjes, drankjes, spelletjes en liedjes. Uiteraard nieuwe liedjes voor Kim en Annelies 'down to the river' ' Rivers of luang prabang' 'rivers deep mountains high'. Plotseling zien wij ineens Simon, met hem hebben we een hele leuke tijd gehad in Maleisië! Na 6 uur feest kwamen we aan bij de overnachting, om daar de volgende ochtend weer verder te gaan. Ondanks dat de boot ontiegelijk gezellig was, ga je ook nog een langs de mooie Mekong met mooi uitzicht. Na een dinerparty en sterrenkijken hadden we al weer zin in morgen, nog een dagje slowboat! Weer zo gezellig en leuk. Aangekomen in luang prabang worden de tassen uitgeladen 'wie had de rode' 'wie had groen?' 'Who packed his home?!'en daar kon Annelies haar hand voor opsteken haha! Gênant, het Lijk begint steeds meer te groeien en is ondertussen een magere 20 kilo, janken!
In Luang prabang is Robin! Yeah lang niet gezien en super gezellig!! Samen met Manuel hadden zij al een fijne kamer geboekt, twee badkamers! Dat is met drie vrouwen en twee mannen wel fijn :) na heerlijk streetfood lekker wat drinken bij een relaxte bar, daar kom je de hele slowboat groep eigenlijk weer tegen, nog meer leuke mensen! In luang prabang sluit alles om 23:30, maar... Bowlen! Vanaf half twaalf gaat bijna elke tuktuk naar de 'illegale' bowling. Verdwaalde strikes, overwinningsdansje, totaal verloren dansjes, muziek, gekke mensen en uiteraard een serieus potje bowlen. Aangezien de set up rete serieus was, bleek ons richtingsgevoel nog meer uit de richting, maar mocht de pret niet drukken. Kim ging trouwens nog bij haar eerste poging onderuit, hupsakee op haar kont. De volgende dag op naar de waterval die erg populair scheen te zijn. We snapten waarom! Ook hier kwamen we weer al onze slowboat vrienden tegen, maar ondanks de gezelligheid was het ook super mooi! Prachtig helder blauw water, wat overigens wel superrrrrrrr koud was. Zoals altijd was de tocht omhoog weer om te huilen, maar de tocht naar beneden was nog erger. Glibberend op onze slippertjes en af en toe Robin's hand vasthouden, kwamen we als echte helden weer beneden. Annelies haar slippers hebben het uiteraard begeven bij een bijna-val-moment. Hoeveel paar slippers zijn er al doorheen Annelies? Robin wilde nog graag even de Tarzan van de groep uithangen en slingerde even met een touw het water in. Held! Die avond het bar en bowlritueel nog eens keurig over gedaan. Opeens gooide Nienke allemaal strikes, heel bijzonder waar dat talent plotseling vandaan kwam. Super gezellig weer! Die volgende dag even rustig aan gedaan en afscheid genomen van elkaar. Robin, Manuel en Annelies gaan namelijk terug richting de grens met Thailand voor de Gibbon experience. Een groot zipline parcours door de jungle, waar je met mazzel (niet normaal veel mazzel) een gibbon kan zien. Na een nachtbus van 13 uur(die goed te doen was) waren we weer bij de grens. Na een korte uitleg en alles onderteken, waar onder andere in stond dat als hun materiaal stuk ging zij niet verantwoordelijk zijn. En de mededeling dat het programma wat wij gaan doen het zwaarst is! Zonder te weten dat ze het programma met een drievoudig marathon loper en een sportfanaat moest doen! Even voor de duidelijkheid behalve het dragen van het Lijk en af en toe een trekking en hiken, heeft een dood paard een betere conditie! Een uitdaging dus.
Nog even overnachten bij 'mama Chang' ze heeft de uitstraling van juffrouw bulstronk en zo praat ze ook, stiekem was ze toch wel erg lief. Gedurende de avond kwamen we er achter dat veel mensen van ons guesthouse ook voor de gibbon experience kwamen, hopelijk zitten we bij elkaar! De volgende dag was het zo ver, een hobbelige paar uur in een tuktuk, hoppa even door de rivier, hobbels en bobbels. Eerst ongeveer drie uur lopen (waar ik me ongeveer aan elke tak gestoten heb, geen hersens meer over) met als tussenstop zwemmen bij een waterval. Weer geweldig! Met een klein groepje bij een verlaten waterval in ijskoud helder blauw water zwemmen, leuk! Nog even wandelen en klimmen en daar was dan de eerste zipline. Toch wel spannend! Maar daar gingen we, nog beter dan fantastisch! Tussen de 40 en 150 meter hoog over en door de jungle! Wat een ervaring, zeker onvergetelijk. Aangekomen op het eindpunt van de lijn nog even jezelf naar binnen klimmen en op naar de volgende zipline! Op een gegeven moment zien we een verstopt kasteel hoog in de bomen, onze boomhut! Super gaaf, 60 meter boven de grond een prachtige boomhut. Compleet met regendouche met uitzicht over de jungle en in de avond de sterren. Nadat iedereen zijn spullen gedumpt had mochten we zonder gids de ziplines af. Met een gezellige groep als Tarzan en Jane door de jungle. Weer aangekomen bij de boomhut is een douche wel lekker. De vloerplanken in de boomhut liggen niet strak tegen elkaar, door de kieren kan je dus prima naar beneden kijken. Vooral in de douche zijn de planken wat verder uit elkaar gelegd ivm weglopend water. Zo kon Annelies dus ook haar zeepje 60 meter lang nazwaaien toen ze dat liet vallen, weer lekkere motoriek.
Na een heerlijke maaltijd (die de gids ook gewoon via de zipline komt brengen) wordt het al om 6 uur donker, maar dan ook echt ik zie niks donker! Ziplinen zat er dus niet meer in, wat doe je dan? Kingse uiteraard! Gezellig met een drankje erbij en lol voor de hele avond. Nieuwe uitspraken geleerd, gênante verhalen, gekkigheden en vooral veel gelachen.
Uiteraard moet er ergens nog geslapen worden, samen met Robin een anti-muggen constructie en anti-ratten constructie gemaakt met een giga klamboe. Ja jullie lezen het goed anti-ratten! De boomratten weten ondertussen dat er eten kan zijn en gaan dus leuk op onderzoek door je spullen. Al het voedsel moet dus ook in een speciaal afsluitbare bak. De volgende ochtend bleek dat ook, de totaal vergeten musliereep van Robin hebben ze dan ook met zijvak en al opgegeten of meegenomen! Smerige beesten! Ook hebben we echt vogelspinnen gezien, gewoon Harry Potter film zo groot! Zou haast een angst voor spinnen ontwikkelen haha!
Bij het tandenpoetsen uiteraard mijn tandenborstel laten vallen, geluk stond geluk meer aan mijn kant! Kon hem nog net pakken, was ik nou maar niet zo onhandig! Ook deze dag stond in het teken van lekker ziplinen door de jungle en wandelen, aangekomen bij een andere boomhut bleek nog een gezellige kat te wonen en een eigen kamer boven in de boomhut. Eigenlijk de avond daarvoor weer opnieuw gedaan, net zo gezellig en weer veel gelachen met elkaar. Wat hebben we toch een leuke groep!
Die ochtend gingen we om 5 uur op! Heftig! Dit was om misschien gibbons te spotten, snel douchen en in het donker de zipline af. Uiteraard tijdens het douchen weer wat laten vallen, helaas is een zaklamp best essentieel. Nog even een klein detail, een xenos zaklamp van €4,89 overleefd een 60 meter val en kon hem zelfs nog zien liggen haha! Maar goed, ziplinen in het donker is spannend! Gewoon in een donker gat springen! Maar leuk uiteraard. Helaas geen gibbons gezien maar wel een prachtig uitzicht, mooie mist over de jungle en de zonsopgang. Helaas zat hier het gibbon avontuur er al weer op. Heerlijk 23 uur in de bus, naar Nienke en Kim!! Gezellig, buddy up! Helaas eerst nog afscheid nemen van Robin, die ging nu echt naar huis. Toch hebben we met zijn allen een super leuke tijd gehad, Cameron highlands, koh phi phi, koh tao, koh phangan en Laos het was ontzettend gezellig met ons groepje. We zien je gauw in Nederland! Na 15 uur te spoonen met een Vietnamees in de sleeperbus en daarna nog 7 uur in een normale bus, zijn we weer compleet in Vang vieng! De meiden waren namelijk al door gegaan naar het tube paradijs! Veel meer dan tuben hebben ze dan ook niet gedaan. De busreis die Nienke en Kim trouwens hadden gehad richting Vangvieng was trouwens echt om
te huilen. Allebei in eerste instantie een beetje weggesuft, tot Nien opeens een straaltje langs het gangpad zag lopen. Omkijken waar de oorsprong van het straaltje vandaan kwam, bleek een hele verkeerde beslissing. Iemand had een hele maaltijd eruit gegooid midden in het gangpad. Nog net op tijd de tassen opgetild en Kim wakker geschut. Niemand die iets deed en zei! Er zaten mensen letterlijk met hun schoenen in de kots, ieeeeeeel! Toen Kim naar de buschauffeur liep om te vragen of iemand het kon schoonmaken, kreeg ze zelf een handdoek in de handen gedrukt. Op de reactie: " seriously, i am not going to clean this" kreeg ze een kotszakje in haar hand. Ook daar was het al te laat voor. Vervolgens maar met een sjaal voor ons gezicht en wat tijgerbalsem onder de neus de reis vervolgd tot de pauze. Daar heeft
onze grote heldin Kim aan de oorzaak van de ellende gevraagd of zij of haar vriend het asjeblieft wilde opruimen. In Vangvieng aangekomen, maar gelijk een Bucket besteld om alle ellende te vergeten. Maar goed, na een aantal dagen weer compleet met z'n drietjes! Na een gezellige avond feestvieren waren we de volgende dag klaar om te tuben! Tuben houdt in: huur een band voor in het water, giga stempel op je arm voor deposit (die afgeeft als een malle en je badkleding ruïneert #Annelies) een dry bag, camera, een rivier (Mekong bijvoorbeeld), een gezellige groep mensen en stop bij elke bar die je tegenkomt.
Oja ondertussen zijn er weer wat liedjes bijgekomen 'tubing down the river', 'tubing 9 to 5' etc. Gelukkig zijn Nienke en Kim ondertussen tube pro's aangezien zij al wat geoefend hadden. Annelies daarentegen uiteraard amateur van het eerste uur, bij bar twee ging het uitstappen soepel. Tsjaa dat was ook het enige, het geweldige opstapje werd namelijk gemist en Annelies ging als een anker het water in. Gelukkig konden plusminus 15 mensen er grandioos om lachen! Maar tuben is geweldig, lekker relaxen in een tube in de rivier, her en der een drankje en een dansje en een zonnetje! Heerlijk.
De volgende dagen stonden in het teken van relaxen bij de blue lagoon en kayakken. Ondertussen is onze groep gegroeid tot ongeveer 10 tot 15 personen, heel gezellig. De meiden gingen fanatiek kayakken, de bandana bende is geboren. Gewapend met peddels, een kayak en een bandana zijn we er klaar voor . Gelukkig hadden we een gids mee, Boene was de gelukkige (of door sommige Bean). Zes meiden in 3 boten, hoelang gaat dit goed? Niet zo erg lang dus. Al snel gingen de eerste te water. Nouschka en Emily gingen koppie onder. Super hard uitlachen natuurlijk, tot ook Kim en Nienke uiterst charmant ten onder gingen. Gelukkig zat de drybag goed aan de kano vast en zelfs de fles water zijn heeft onze goede oude Boene nog kunnen redden. Aangezien onze route langs de tube-barretjes kwamen, toch voor de verandering een drankje gedaan. Super gezellig weer, helaas kwamen we er wel achter dat de drybag toch niet zo dry was. SHIT, nien haar telefoon zat er in en ging niet meer aan. Na een drankje weer de kano in en onze work-out vervolgen. Annelies en Lisa nog bijna een tubende Chinees verdronken, maar verder ging alles super smooth.
Ondertussen waren we met een groep van ongeveer 15 Engelse en Canadees en 5 dutchies, super gezellig allemaal! Alhoewel het soms wel lastig afspreken is met een groep van om en nabij 20 haha maar uiteindelijk gezellig avondje stappen.
Nienke en Kim hadden de volgende dag een ochtend rotsklimmen in gedachte, Annelies leek het niet zo verstandig aangezien een strijkplank nog flexibeler is. Helaas Nienke ziek :( balen!! Toen ging Annelies toch maar in haar plaats. Aangekomen bij het verzamelpunt was het afritsbroek, teva en goede wandelschoenen gehalte erg hoog, best intimiderend als je aankomt op slippers en een korte broek. Op naar de rots, waar we als een berg tegenop zagen. Gelukkig waren Kim en Annelies al gauw gescheiden van de pro's en konden de amateurs aan de gang. Waarom willen wij dit?!! Gosh hoog! Gewapend met een zakje cocaïne (magnesium) gingen we dan. Super leuk, maar echt spannend! Staan op te kleine richeltjes, pure angst, handen vol cocaïne en dan weer naar beneden. Een hoogtepunt op 32 meter waren wij weer wat ervaringen rijker! En zo heel slecht waren we nog niet eens.
Maar dat was nog niet eens het echte hoogtepunt van de dag. In de middag gaan we namelijk in en luchtballon!! Gelukkig was Nienke weer back on track en konden we de lucht in. We stonden met een grote groep te wachten bij de ballon. Maar... wij hadden een eigen ballon bleek, nog leuker! Het was echt prachtig een mooie zonsondergang, bergen, 420 meter hoog rotsen en andere luchtballonen wat een ervaring. Na een klein uurtje zat het er alweer op, even landen dan maar. Een leuk voetbalveldje leek heel geschikt, helaas landen we eerst bijna in een palmboom, toen een achtertuin en als klapper op de vuurpijl een elektriciteitskabel (beetje extra spanning).
Nu werd het bijna tijd om het leuke Laos te verlaten, er is namelijk een vliegtuig wat gehaald moet worden. Op naar de hoofdstad Vientiane, een redelijk shithole eigenlijk. Het is hier redelijk normaal om 64 kaartjes te verkopen terwijl de bus maar 40 zitplekken heeft. Heel fijn als je dus als laatst opgehaald wordt. Scheve opklap stoeltjes, te dicht bij de onbekende buurman en bochten van 290 graden. Maar we zijn er! Na een dagje in het bruisende Vientiane, waar vrij weinig tot haast niks te beleven valt, op naar het vliegveld.
Vietnam we komen er aan! Ondertussen zijn we trouwens al in Cambodja. Reisverslagen bijhouden is ons nog steeds niet gelukt en we wilde jullie niet een bijbel dik verhaal voorschotelen. We doen ons best, met een paar dagen komt het vervolg!