Angkor whaaaat?

We zijn in Cambodia! En het is hier helemaal leuk. Na een ellendige nachtbus waren we er dan, via Phnom penh naar Shianoukville. Hier zijn we nu met onze mega groep herenigd, ondertussen heeft iedereen weer vrienden gemaakt en is de groep gegroeid tot ongeveer 30 personen. Super gezellig want als dan uitgaat is het merendeel van de club al gevuld met leuke mensen. Na flink wat dansje bij Utopia (was bijna echt zo) en een klein pasje op het strand en een zonsopgang moesten we toch echt te bed. Rond 1 uur wacht er namelijk een boot op ons (tuurlijk wacht die boot niet op ons! Wij wachten uiteraard een extra uurtje op de boot). Ondertussen is een Aziatisch uurtje (soms 2) net zo ingeburgerd als een Surinaams kwartiertje. Aangekomen bij Koh Rong (paradijsje) kon het zoeken naar een slaapplek beginnen. Op het strand lopen met een backpack (lees strompelen) met 35 graden voelt als een meerkamp (alhoewel dat denken we). Uiteindelijk delen wij gezellig een redelijke kamer met Lisa en Nouschka. Kim had uiteindelijk een leuke bungalow, o nee wacht een konijnenhokje gevonden. Alles is hier heel basic, een bed en een wc en douche bv. geen wastafel, Verder is er alleen in de avonduren elektriciteit. Overal zijn kleine katjes en puppy's, erg schattig allemaal. Op het eiland hangt een hele relaxte sfeer, waarschijnlijk omdat het merendeel (behalve wij) hier flink van wiet houdt. De bediening in het restaurant, de receptioniste, de toeristen en de locals, het lijkt of bijna of iedereen continue met een joint loopt, zit, werkt en ligt. Het is trouwens overal heel makkelijk te krijgen, het wordt ons zo vaak aangeboden, bizar!
De ochtend hadden we besloten om met de hele groep naar longbeach te lopen. Het eerst stuk was flink klimmen en dat is een groot feest met 34 graden. Hunkerend naar een lekkere duik in zee konden we afdalen naar het strand. Wow, die was bijna rotsklimmen voor gevorderden! Wel super leuk! De altijd vrolijke Nouschka kon er helaas wat minder om lachen maar we hebben het allemaal gehaald! Nog een keer wow! Wat een mooi strand! Poederwit strand, onwijs heldere lichtblauwe zee, her en der een hangmat! En dat was een garantie voor een heerlijk dagje. Om weer terug te lopen via de berg zagen we niet zo zitten, dan maar met het bootje. Net toen Annelies het bootje in klom vielen twee stoeienden mensen in het water, boot schommelde als en een gek en daar lag Annelies ook zeiknat. Hahaha kon ook maar bij 1 iemand gebeuren. Gelukkig was van de boot afstappen wel goed gelukt, als je daarna niet struikelt tenminste. Resultaat: dubbel zeiknat, met kleding en al maar gaan douchen dan. Die dag was Aaron ook jarig, dit hebben we gevierd, lekker dansen bij de beachbar. Uiteindelijk hebben we de avond afgesloten met planktonzwemmen. Plankton geeft licht in het donker, als je zwemt lijkt het net of je allemaal kleine lichtjes om je heen hebt. Zo leuk! Een halfuur lang voelde we ons als tinkerbel in het water met allemaal stofdeeltjes om ons heen die lichtgaven, zo mooi.
De volgende dag stond snorkelen en voor de oermensen binnen ons groepje speervissen op het programma. Dat moet haast wel leuk worden, we hebben wel 3 vissen gezien en was het niet echt een tripje. Helaas zaten we ongeveer op werelds sloomste boot ooit en was het nogal vreemd geregeld. Toch nog
lekker op een mooi strand gelegen.
We moesten het eiland alweer verlaten, weer de boot terug naar Shianoukville, nu naar het mooie Otres beach. Helaas moest onze groep weer wat leuke mensen gedag zeggen, jammer! Volgende dag hebben vrij weinig tot niks gedaan, super lui GTL (gin-tan-lazy). In de avond film gekeken bij een klein bioscoopje waar je zelf je film mag uitzoeken en in mega luie banken ligt. Ook zijn we eruit dat American Hastle een moeilijke film is om te begrijpen als je 10 minuten powernapt Hihi. Achteraf nog even dansen op het strand en daar kwamen we Rory weer tegen (Kuala Lumpur ontmoet, Thailand weer gezien etc) erg leuk!
De volgende dagen hebben we weer ontzettend lui gedaan, zwemmen, zonnen, boek lezen en af toe heerlijk eten. Helaas zat er tussendoor nog een kort bezoekje aan het lokale ziekenhuis tussen. Een vriend van ons was in de nacht flauwgevallen van de pijn en naar het ziekenhuis gebracht. Conclusie: galstenen! Super balen, vooral als je nog twee weken vakantie te gaan hebt. Gelukkig zwakte de pijn af en ging het wel beter. Het ziekenhuis was bijzonder om te zien, bloeddruk wordt nog 'gewoon' gemeten (niks elektronisch), temperatuur is een thermometer onder je oksel en ga zo maar door. Toen ze hoorde dat hij naar Phnom Penh moest, wisten ze ook nog wel iemand die een ticket wilde verkopen aan hem haha. Toch wel bijzonder om te zien allemaal, zo anders dan thuis. Luieren op het strand is heerlijk maar toch zijn Nienke en Annelies een dagje eerder naar het plaatsje Kampot gegaan, een leuk stadje langs de rivier. De busrit was weer bijzonder, koeien op de weg, overstekende honden, geweldig gevaarlijke inhaalacties en een overvolle bus. Vlakbij de eindbestemming wilde de chauffeur ook nog even zijn auto laten wassen, best geestig eigenlijk. In Kampot aangekomen bleek het nationale vrouwendag te zijn, dat vieren ze hier groots! Mega podium (naast ons guesthouse), zangtalenten, zingende ellende, kermis en veel eten (Jammie krekels?). Ontzettend gezellig gebeuren allemaal, helaas ging het ook tot kwart over zes door in de ochtend. Oordoppen bleken weer eens een uitkomst. De volgende ochtend was daar de rest van onze groep, nu 5 Engelsen en uiteraard Kim. Lekker ontbijten bij 'epic arts café' een project eigenlijk. Het café wordt gerund door mensen met mogelijkheden, doven en slechthorende. Je bestelling kruis je zelf aan en geef je af, heel handig systeem. Leuk dat je zo een project steunt (wat we drie dagen lang bijna twee keer per dag hebben gedaan haha) en het eten was geweldig. De omgeving is prachtig daar, leuk met een scooter rondgereden door het nationale park. Kim stond halverwege al bijna met een lege tank, red ze de berg wel haha?! De scooters zijn hier van topkwaliteit, hoe hard we gaan weten we ook bijna nooit, de tank is volgens de meter chronisch leeg en de achterbanden worden met de mond opgeblazen denken wij. Die avond stond ons een 'Sunday roast' te wachten. Het guesthouse wordt gerund door een Engels echtpaar wat elke zondag een sunday roast heeft. Onze Engelse vrienden horen wij ongeveer elke zondag over het fenomeen (o my god gravy, mash, Yorkshire pudding? I love sunday roast!) dit moeten we dan maar eens proberen. Een bord vol met vlees, groenten, mash en Yorkshire pudding, maar vergeet vooral de shitload aan jus niet. Het smaakte niet als thuis zeiden ze, wij vonden het wel lekker voor de afwisseling zeg maar. Wel kunnen we in Engeland bij iedereen terecht om 'moeders' sunday roast te komen proeven.
Ter voorbereiding op Phnom penh hebben we de film The killing fields gekeken, ellende! Zielige film met een hoop ellende erin, wij zijn benieuwd wat ons te wachten staat daar.
De volgende dag gingen we naar het plaatsje Kep, een kustplaats berucht om de crab market en peper farms. Na ongeveer een uur in een grindbak te hebben gereden waren we dan bij de crap market, lonely planets meest overgewaardeerde markt in Azië. Na het zien van 10 echte krabben en slechte souvenirs stalletjes waren we er klaar mee. Op naar 'The vine retrait' een peper farm in kep. Onderweg heeft Annelies werelds grootste koe gezien (niemand gelooft haar helaas, maar hij was immens groot). Aangekomen bij de peper farm is het een oase van rust, peperkorrels, mangobomen, moestuinen en een zwembad! Het ruikt ook overal zo lekker, lemongrass, vers fruit en bloemen. Na een lekkere lunch begon ons educatieve rondje langs de pepersoorten, ondertussen weten we alles van peper. Rood, groen, zwart en wit, wij weten hoe dat zit! Ook mochten we gebruik maken van het zwembad, luxe! Wat een heerlijke dag was dit. Nu kon het inpakken van onze tassen weer beginnen (echt een ***klus), als wij langer dan twee dagen op een plek zijn lijkt het onze backpacks geëxplodeerd zijn.
Op naar Phnom penh! Aangezien wij onze muziek hartstikke zat zijn, we elke busliedje al 100x hebben gezongen gaan we terug in de tijd en doen we 'het dierenspel'. Redelijk kinderachtig, daar zijn we ons van bewust maar goed tijdverdrijf. Ondertussen zijn we er achter dat een pinguïn een zoogdier is, insecten niet tot de categorie vliegende dieren behoren en een okapi niet bestaat. Hond is de maatstaaf qua grootte, wat totaal niet logisch is aangezien een tekkel en een Deense dog ook honden zijn. Maar goed veel lachen, dood de tijd in een te warm busje. Aangekomen in Phnom penh maar meteen naar het Royal palace, waar je met een sjaal omgeslagen niet in komt! Balen! Overal in Azië is een sarong of sjaal voldoende om je blote mouwen te bedekken, alleen hier niet. Volgende keer beter! Ook zijn we erachter gekomen dat Eva hier weer is die we kennen uit Zaandam. Wat toevallig! Eerste avond gezellig een drankje mee gedronken.
Nu werd het tijd voor ons om de killing fields te bezoeken, hier zagen we best tegen op. Terecht ook! Wat een pure ellende, verschrikking en gewoon hartverscheurend. Janken dit! Eerst naar de killing fields en later de S-21. De killing fields zijn eigenlijk massagraven, hier werden mensen naartoe gebracht en gruwelijk vermoord en in een groot graf gegooid. Er zijn echt zoveel mensen vermoord en de graven zijn enorm. Als je er loopt zie je ook botjes en kledingstukken in de grond, vooral na een regenbui komen die omhoog. De audio tour was erg duidelijk (wel gemaakt door de overheid) en heftig. Meeste indruk maakte wel de killing tree, een boom waar de baby's tegen doodgeslagen werden voordat ze het graf in gegooid werden. Als een soort eerbetoon laten mensen hier gekleurde armbandjes achter, waardoor het er haast vrolijk uit ziet terwijl het echt ellendig is.
Na het opbeurende gebeuren bij de killing fields (totaal niet), gingen we naar de S-21. S-21 is een oude school die op een gegeven moment als gevangenis werd gebruikt. Ellende in het kwadraat!!! Vreselijke foto's, cellen zo klein dat een cavia zelf claustrofobisch zou worden, vreselijke martelapparatuur en het bloed letterlijk nog op de muur. Wat een deprimerend gebeuren. We zijn ongeveer de hele dag (en af en toe nog steeds) van slag geweest. Toch was het ook een leerzame dag, we wisten er namelijk vrij weinig van af.
Gelukkig stond de volgende dag wat leukers op het programma. Eerst in gepaste kledij het Royal palace bezoeken, daarna naar de Wat phnom (tempel), markt, uiteten en dansen. Eva had ons die dag meegenomen naar de tempel en de markt, waar wij uiteraard even gewinkeld hebben. Na het eten wist Eva nog wel wat plekken voor een drankje en een dansje, gezellig! Uiteindelijk de avond afgesloten op de rooftopbar, Kuala Lumpur gevoel kwam weer helemaal terug! Leuke mensen, leuke muziek en uitzicht over de stad.
Grootse blijdschap toen we de volgende ochtend een Joma bakkerij ontdekte! Dit was al liefde op het eerste gezicht in Laos, Vietnam en nu ook Cambodja! De koffie is letterlijk om over naar huis te schrijven, bij deze. Nog even de Russian market leeggeroofd en toen lekker voor een pedicure. Emily wilde graag nog 1 cm van haar haar laten knippen. Doe is gek en probeer het! Na een duidelijk uitleg knipte de kapper in kwestie keurig 1 cm van haar haar af. Tot de andere kant.... Letterlijk 13 cm hoppa in 1 keer eraf! Grapje zeker? Nee echt!! Wat gaat hier mis?! 'Dat hoor zo' zegt de 'kapper', of was het toch 'lul de behanger'? 1 cm is volgens mij altijd gewoon 1 cm. Emily was helemaal van slag, het was ook duidelijk te zien! Met coupe volledig asymmetrisch hebben we gelukkig een andere kapper gevonden die de schade kon herstellen. Weer alles inpakken en door naar Battambang de volgende dag. Aangekomen na een 7 uur durende busrit (zou 5 uur zijn uiteraard haha) aangekomen in Battambang, een grote stad waar ongeveer 7 mensen op straat lopen. Handig met een tuktuk naar een slaapplek. Hoppa 6 mensen, 6 backpacks en 6 daybacks in een mini wagentje (scootmobiel formaat)! altijd geestig. Aangekomen in de kamer kwamen we erachter dat we een helicopter hadden ipv een ventilator. Even omkleden kan gevaarlijk zijn, Annelies trok even een ander shirt aan en stak haar hand in de helicopter. Niet echt plezierig eigelijk (de volgende dag bij deo opdoen linkerhand, was er niet iets met een ezel?)! Annelies is er nogmaals even op geattendeerd dat ze te lang is voor Azië.
In Battambang is een bamboo train, dat klinkt leuk. Nee het was geweldig! Neem twee assen met wielen, rails, een bamboe vliegend tapijt en een motor en de trein is zo gemaakt. We gingen als de brandweer op dat ding, leuk!! Af en toe een tegenligger, dan tillen ze gewoon 1 trein (4 onderdelen) eraf en dan kan er 1 verder. Dit was redelijk hilarisch allemaal! Na de leukste treinrit op aarde gingen we door naar de killingcaves, dit is aanzienlijk minder grappig. Hier werden mensen in de grot gegooid om ze te doden, ellendig! Ook hier zag je de botten en kledingstukken nog liggen. Zo naar allemaal, bah bah! Wat ook vervelend is is dat hier weer allemaal apen rondliepen. Apen zijn naar, verschrikkelijk en soms eng, in het begin waren we door dolle als we ze zagen ondertussen weten we beter, etterbakken.
Onderweg terug zagen onze mannelijke vrienden een lekker barbecue, rat bleek een garantie tot smullen. Smeerig! Tenminste zo dachten wij erover. Nienke zag Mickey alweer vrolijk rondhuppelen en Doortje en Floortje kwamen ook weer even op Annelies haar netvlies. En desalniettemin al die ratten die we op straat door het afval zien schurken! Wij wagen ons er niet aan! De jongens zagen de rat wel zitten en vonden het verdacht veel op varkensvlees lijken, ook vroegen ze zich af wat ze de afgelopen tijd dan hadden gegeten...
De volgende dag gingen we naar Siem Reap, veel zin in! Angkor wat, leuke hostels , leuk stappen en shoppen, alles wat wij leuk vinden! Na een geweldige busreis uiteraard (8 uur ipv 4,5) kwamen we aan bij Mad monkeys, een leuk hostel met een leuke rooftopbar en zwembad! Die avond zijn er talenten ontdekt, wij zijn super goed in beerpong! We zijn bloedfanatiek en wilde super graag winnen. Ook zijn we pubstreet gaan verkennen, waar ze buckets zo groot als badkuipen schenken, heftig! Pubstreet is gewoon 1 straat vol met feest, dansende, lachende en drinkende mensen. Ook danst er soms een groepje jongens hysterisch in het rond (echt Beyoncé is er niks bij in single ladies, heftig!), gangnam style en de macarena, het komt allemaal voorbij.
Ook hebben we natuurlijk de Angkor wat bekeken, mooi!!! Jammer dat het 39 graden was en tussen 1 en 5 uur in de middag. Lekker smelten in een tuktuk, janken op de trappen en blij onder een boom. Maar wat is het mooi, de 'tomb raider' met allemaal bomen die in de tempel groeien, een prachtige met allemaal gezichten en de 'echte' Angkor wat. Tussendoor kom je nog langs zoveel mooie tempels, erg bijzonder. De Japanners zijn overigens een attractie op zich, paraplu's, handschoenen, soort van thermo kledij en een spiegelreflexcamera waar menig mens een nekhernia van krijgt. Na een halve dag vol cultuur, prachtige tempels zweet, zweet en zweet (heel charmant) een duik in ons zwembad! Hoezee!
De volgende dagen stonden in het teken van traditionele dans (helaas alleen kijken), zwembad, stappen en de markt. Kim en Annelies samen naar de markt is een garantie tot extra kilo's in de backpack. In plaats van goed nadenken worden er uitspraken gedaan als 'is dit te duur? Ik neem er twee! 'Hebben we dit nodig? Nee, maar ik wil het', 'Ik heb het gevoel dat ik dit moet hebben'.
Helaas moeten we Cambodja alweer bijna verlaten, wat een ontzettend leuk land met geweldige mensen, mooi weer en heerlijk eten. Onze volgende bestemming is weer Thailand, eerst het eiland koh Chang en dan Bangkok. De bus naar Thailand kwam ons lekker vroeg ophalen (intens vroeg!), aangekomen bij de grens konden we doodleuk 2,5 uur wachten op een ander busje. Uiteindelijk aangekomen bij de Ferry naar koh Chang, nog nooit zo'n roestige boot gezien haha! Hij was ooit wit, nu rood/bruin. Het is haast weer vertrouwd om in Thailand te zijn, 7/11, pad Thai en de Boots, en weer mooi groen landschap in vergelijking tot droog Cambodja.
Aangekomen op koh Chang hebben we met zijn alle 4 hutjes bij de zee, net een eigen dorpje. Gezellig met veel Gecko's rond de hut die ongegeneerd hun paringsritueel/ ikbenbeschikbaar geluid met ons delen.
Het eiland staat ook wel bekend om het duiken, yes eindelijk weer! Aangezien Kim, Simon en Emily ook duiken kunnen we eindelijk met de groep. De dag voordat wij gingen was er zelfs een walvishaai gezien. Een walvishaai is Kim haar grootste angst en Annelies haar grootste obsessie om te zien. Helaas die dag geen walvishaai maar wel twee ontzettend leuke duiken. Nienke en Annelies beheersen hun onderwatertaal nog steeds, de boot had een glijbaan (kinderachtig leuk) en tussendoor snorkelen tussen grote scholen vissen. De laatste duik was met ons vijven, veel onderwater gelachen met als resultaat steeds een bril vol water.
Wij hebben er een nieuwe held bij trouwens, Mister good and cheap. Mister good and cheap heeft een wok, een brander en tovert in een paar minuten een maaltijd, curry, noodles en rijst, het smaakt allemaal even heerlijk.
Dat het eiland mooi is hadden we al gezien, dat vraagt om wat dagen lekker rondrijden op een scooter. Fietsen is haast geen optie aangezien het super steil is overal. Haarspeldbochten, steil, eng en leuk! Er is gelukkig maar één weg op het eiland dus verkeerd rijden is een prestatie. De weg stopt ook op een gegeven moment en dan moet je gewoon keren, geestig! Na twee dagen rondgereden te hebben, af en toe stoppen bij een mooi strand, maar vooral wat dagen heerlijk lui zijn, zat koh Chang er alweer op, we moeten naar Bangkok. Toch is Bangkok leuk! We komen hier aan het eind van onze reis weer terug om de laatste drie dagen hier door te brengen en te shoppen. Kim en Nienke zijn hier voorheen al eerder geweest en hebben alle culturele hotspots al gezien. Annelies heeft 1 dag de über toerist uitgehangen en de highlights bekeken. In de de avond lekker eten met elkaar op de Koasan road, komt Annelies ineens haar achternicht tegen! Wat leuk! Met de gedachte dat ze alweer in Nederland zou zijn, ontzettend leuk om haar weer te zien. Zo zie je elkaar in Nederland jaren niet, kom je elkaar in Bangkok tegen!
Helaas is het nu toch echt de laatste avond met onze groep (we waren nog maar met 8), wij vliegen namelijk naar de Filipijnen, de rest naar Engeland, zuid Thailand, Ierland en Qatar, allemaal een andere kant op. Wel vreemd want we hebben ruim twee maanden samen gereisd, zulke geweldige mensen. We besloten om de laatste dag nog wat leuks samen te doen, dit werd de 'Escape hunt'. De escape hunt is eigenlijk een spel waarin je een moord oplost. We werden gesplitst in twee groepen en in een kamer gestopt, the crime scene. De klok werd gestart en we kregen een uur de tijd om te ontdekken wie de moord had gepleegd. Geheimen codes, uv geschreven teksten, code sloten, spiegelschrift en verborgen kamers. Wat is dit leuk!! Als bezetene waren we aan het zoeken, ontcijferen en nadenken, cluedo in het echt en we stonden er midden in. Na de moord opgelost te hebben bleken we ook nog eens gewonnen te hebben, we willen spontaan bij de recherche.
Op naar het laatste avondmaal dan maar, dan toch echt het 'see you soon goodbye'. We hebben wel allemaal geluk gehad en het ontzettend getroffen met de geweldige mensen die we hebben ontmoet. Je leert elkaar zo snel kennen en deelt een geweldige ervaring. We zijn nu weer met zijn drietjes, gek hoor maar nog steeds helemaal leuk.
Ondertussen zijn we onderweg naar de Filipijnen, het voelt een beetje als een laatste vakantie binnen een vakantie. Nog drie weken heerlijk vertoeven en dan alweer huiswaarts.