Wie is hier nou onze reisleider?

Na wat zwoegwerk, is het toch weer gelukt om dit reisverslag te schrijven, maar wees voorbereid: het wordt een lange! Sinds Yogyakarta hebben we weer veel gedaan en meegemaakt, maar laten we beginnen bij het begin. Eenmaal aangekomen in Yogyakarta in ons hotel maakte ons hart een klein sprongetje toen we het heerlijk koude zwembad zagen, dat blijft toch een luxe! Maar goed, een duik in het koude water moet je eerst verdiend hebben. Vol goede moed besloten om de stad lopend te verkennen. Iets te ambitieus, na 500 meter toch maar een fietstaxi genomen, klinkt decadenter dan het was trouwens. Eerste keer voelde we ons best bezwaard om de oude man van boven de 50 en het uiterlijk van magere hein ons rond te laten fietsen, maar dat wende best snel! Op naar de batikexpositie, we bleken ontzettend veel mazzel te hebben, want de expositie duurde maar twee dagen en heel toevallig waren dat de dagen dat wij in Yogyakarta waren. Zo naïef als wij kunnen zijn, geloofde wij dit meteen en namen we het aanbod om daar heen te gaan, maar al te snel aan. Nadat Annelies met haar verfijnde motoriek de halve kunstcollectie omgooide, schrok zij hier zo van, waardoor de andere helft van de schilderijen ook op de grond lagen. Geschatte waarde: 30 miljoen (in hun codetaal: zzzzzzzzzz). Een goede eerste indruk was gemaakt op onze aanstaande reisleider: Rene. Die overigens ook getackeld was voor de tweedaagse expositie, die eigenlijk gewoon 356 dagen te bezichtigen is. Goed, toch fijn dat wij niet de enige naïevelingen zijn. Rene, een leuke jongen uit Eindhoven nam ons mee naar het paleis. Wat helemaal de bom was, als je van absolute teleurstellingen houdt. Waar sommige mensen uren zoet mee konden zijn, waren wij naar een uurtje wel uitgekeken. Wel mooi, maar een welverdiende laatste plaatst in onze top 2000. Door naar het waterpaleis! Waarom het in godsnaam deze naam heeft gekregen is de million dollar question. Wij hebben namelijk op de
toiletten na geen druppel water kunnen herkennen. De lokale bevolking heeft zich ook niet echt in het waterpaleis verdiept, de fotorolletjes werden namelijk volgeschoten met kiekjes van de blanke Hollanders. Aangezien onze maagjes al een tijd geen mie goreng hadden gezien, wilden we ergens wat gaan lunchen. Onderweg naar de lunchplek zijn we ongeveer een uur gevolgd door een meneer met mogelijkheden (maar vooral onmogelijkheden), vreemd genoeg vonden we de man eerder grappig, dan eng, maar vreemd was het wel! Na een indrukwekkende dag, even snel opgefrist en terug de stad in gegaan om wat te eten en René's verjaardag te vieren! En dat doe je natuurlijk in de Bintangbar, waar de zanger op het podium er uit ziet als een absolute rockster en buiten het podium meer de uitstraling van een schattig schoolmeisje heeft. Natuurlijk om 12 uur even happy birthday aangevraagd, maar in plaats daarvan werd er een soort van rockversie voor Rene gezongen. Het idee was leuk, de uitvoering had beter gekund! De volgende dag hebben we ons ongeveer vier keer bewogen: van het ontbijt naar het zwembad, zwembad naar lunch, van lunch naar zwembad en tot slot richting diner. 's Avonds naar de bioscoop gegaan om de hunger games te kijken, wat onze geslaagde dag helemaal afmaakte. De volgende dag besloten we actiever te zijn en zijn we eerst naar de lokale markt gegaan, waarna het kopen van een zakje cashewnoten, de eigenaar zich geroepen voelde om zichzelf tot reisleider te benoemen. Rene mocht zijn rol als reisleider even afstaan, aangezien deze man ons de hele markt liet zien. Na de markt met de bus naar het prachtige Prambanan gereden. Kost wat, maar was het ook echt wel waard. Die dag hebben we besloten dat we om 4 uur 's nachts de scooter op zouden stappen om eerst vanuit een uitzichtpunt de Borobudur te kunnen bekijken. Gekkenwerk eigenlijk, maar gelukkig reed onze reisleider voorop en was het allemaal goed te doen. Bijna nog zonsopgang gemist (!), gelukkig net niet anders waren we voor niets om 3 uur opgestaan. We
moesten voor het uitzichtpunt namelijk eerst nog een stuk omhoog klimmen. Annelies en Rene gingen natuurlijk weer als de brandweer omhoog, Nienke had wat meer moeite met haar behoorlijke ochtendhumeur om 5 uur 's ochtends. Het was het echter allemaal waard! Daarna naar de Borobudur zelf gegaan, waar we ons nog even irriteerde aan het verschil in prijzen voor een ticket. Als buitenlander betaal je minstens 6 keer zoveel dan een lokaal iemand. Je hebt dan ook helemaal een apart loket voor buitenlanders, best bijzonder! De Borobudur is echt een prachtige tempel en we waren ook wel echt blij dat we heen zijn geweest. Na daar even de toerist te hebben uitgehangen, besloten we om terug te gaan naar de scooters. Zo gemakkelijk ging dat nog niet. Tientallen meisjes wilden met Rene op de foto. Maar goed wat wil je anders als je met de leukste reisleider op pad bent. Verder zit ons haar slechter dan ooit, maar vooral de kleine schoolmeisjes vinden het prachtig en willen graag met ons op de foto. Aangezien we vroeg uit de veren waren hebben we de rest van de dag weer goed gebruik gemaakt van het zwembad. 's Avonds wilden we weer naar de bioscoop alleen door de topdrukte op de weg kwamen we hijgend aan bij de bios, bleek de film in het Indonesisch te zijn! Balen, dan maar geen film.
Yogyakarta hadden we ondertussen wel gezien, langzamerhand moesten we richting het noorden om daar het vliegtuig richting Kuala Lumpur te pakken. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt in het plaatsje Solo. De taxi rit van 1,5 uur duurde uiteindelijk 3 uur, de chauffeur in kwestie had namelijk geen idee waar hij heen moest. Erg handig, gelukkig had hij een geweldige muziek smaak (Whitney Houston, Lionel Ritchie, Michael Jackson, Mariah Carey) het leek net of we in een slechte karaoke show zaten haha! In Solo hebben we nog lekker pizza gegeten bij een Italiaan met Rene, die moest ons helaas verlaten die middag om verder te gaan met zijn reis. Wie moet ons nou de weg wijzen en gezelschap houden? Na een kleine shop sessie, waarin Nienke van te voren al roept 'ik mag niks kopen, kan niet meer in mijn tas' en vervolgens met een complete outfit naar buiten loopt, zijn we lekker te bed gegaan. Nog even de lokale markt bekeken en door naar het busstation. De bus naar Semerang was uiteraard weer een ervaring, zoals elke openbaar vervoer avontuur hier. Aangezien we beide even wilde snurken in de bus zaten we achter elkaar achterin de bus. Blijkbaar als er nog 46 plaatsen leeg zijn gaan de mannen hier lekker knus naast je zitten. Annelies had het erg gezellig met 7 mannen naast haar. Nienke daarentegen trof een grandioos groot exemplaar (voor het gemak noemen wij hem de 6 in 1), over knus gesproken. Toen het later nog drukker werd in de bus en het zitje voor 3 personen (waar Nienke en de 6 in 1 op zaten) en er een hele ambitieuze meneer nog naast kwam zitten kon Annelies pas echt hard lachen. 'Lies zou jij misschien op je telefoon willen kijken hoe laat het is? Ik kan namelijk niet bewegen'. Op een gegeven moment had de hele bus het over Nienke en de 6 in 1, die had namelijk de rit van zijn leven haha! Aangekomen in Semarang, waar ineens de bus stilstond op de snelweg, super handig. Op naar ons luxueuze hotel zonder raam, maar ach is maar voor een nachtje.
Aangekomen bij het vliegveld konden we door naar de gate. Het departure formuliertje wat we bij aankomst hadden gekregen is erg belangrijk, bleek bij de douane. Nienke had het formulier heel goed in haar backpack bewaard, die we dus al hadden afgegeven. Na een leuke kennismaking met de douane baas of iets, en lullen als brugman, reisplan uitgelegd etc konden we een half uur later boarden.
Kuala Lumpur it is! Wat een leuke stad, na een prima vlucht en busreis aangekomen bij het Reggae mansion. Een super fijn en schoon hostel, de eerst dorm met 14 andere meiden was dan ook een feit. China town verkennen, Menora tower (niet normaal hoge toren, kijkt zo over de twin towers heen), een rooftop BBQ en dansjes vulde de eerste avond. Op een geven moment schreeuwt Nienke 'Kayleigh!', komen we gewoon een bekende uit Zaandam tegen, heel grappig en leuk.
De volgende dag de toerist uitgehangen en naar de Batu Caves, een grot met een giga beeld voor de deur. Na de trap die weer behoorlijk fanatiek omhoog ging met ongeveer 36000 treden even de grot beklommen en door naar de Petronas twin towers, en little India. Even een bijzonder detail over little India, we hebben daar in een half uur letterlijk 27 blinde mensen gezien! Bijzonder, misschien een soort instituut ofzo? Naja doet er ook eigenlijk niet toe. Op een gegeven moment leek het alsof wij achtervolgt werden door 3 mannen, als wij liepen, deden zij dat ook, als bewust even wachtte deden zij dat ook etc en dat voor minstens een half uur is niet chil. Nadat we de metro ongeveer uitrende liepen we ook helemaal verkeerd, maar kwamen we op een markt terecht. Lekkere loempia's, gekke gerechtjes na vreemde maar heerlijke pannenkoeken hadden we ons avondeten al gehad. Later met onze nieuwe rooftopbar vrienden mee naar China town waar zij nog even gegeten hebben. Nog meer vrienden gemaakt die dag, in de ochtend heeft Annelies een half uur met een meisje gepraat (in het Engels) waar we in de avond achter kwamen dat Kim uit Rotterdam komt. Toevallig gingen zowel Kayleigh als Kim de volgende dag naar de Cameron highlands, dit was namelijk onze volgende stop want daar konden we Hanae zien! Robin, een vriend van Kim was ondertussen ook bij het reisgezelschap toegevoegd, erg gezellig. Na de beste busrit ooit, echt nog nooit zo ruim en relaxed in een bus gezeten te hebben kwamen we aan in het bruisende Tanah rata. Waar behalve de omgeving verkennen vrij weinig, tot precies niks te doen was. In de avond door naar een dorp verderop want daar was Hanae! Super leuk om haar en haar zusje te zien!! De meegenomen pepernoten en chocolade viel bij iedereen in de smaak! En zo gezellig om haar te zien! Dit moet gevierd worden uiteraard, en waar kan dat nou beter dan in de karaoke club? Inderdaad nergens kan dat beter haha, na wat gedurfde liedjes te hebben gezongen moesten we helaas alweer afscheid nemen.
De volgende ochtend begon de tour door de Cameron highlands, wat volgens de folder een spectaculair gebeuren zou moeten zijn (misschien zelfs life-changing). Grootste teleurstelling tot nu toe. Op de theeplantages na, kun je de butterflyfarm, honey bee farm, rosegarden, strawberryfarm en de tempel best skippen. Jammer dat het weer niet mee zat, anders hadden we de cameron highlands misschien anders ervaren. Hoogtepunt van de Cameron Highlands was toch wel dat Kayleigh en Nienke een kadootje in hun schoen kregen van hulppiet Annelies. Een super lelijk eng aardbei-poppetje, wat eigenlijk ook heel schattig was, met daarbij het beste gedicht ooit. Jaja, die Annelies weet wel hoe ze iemand blij moet maken! Een dag later dan Kim en Robin zijn ook wij met z'n drieën richting George Town in Penang gegaan. Leuke stad, leuk hostel, leuke mensen. Eigenlijk is George Town gewoon een kleinere versie van Kuala Lumpur. Heerlijk Indiaas eten, wat we echt wel konden waarderen na 6 weken mie goreng! Als echte hollander ook voor twee dagen een fiets gehuurd, waarvan we 1 dag echt gebruik hebben gemaakt van de fiets. De andere dag hadden we nog een beetje last van de gevolgen van het gezellige feestje van die avond daarvoor. Nadat we afscheid hadden genomen van Kayleigh, die terug moest naar Kuala Lumpur om daar haar vlucht richting Thailand te halen, de fiets opgestapt en naar Penang Hill gefietst. Of eigenlijk gewoon richting het station van Penang Hill, waar je met een soort van metro omhoog gebracht wordt na het uitzichtpunt. Het uitzichtpunt was heel mooi, toch hadden we de eerste minuten meer oog voor de apen die we in de bomen hadden gespot. Overigens irriteren we ons 9 van de 10 keer als we apen spotten. Er is namelijk 1 aapsoort die we continu tegenkomen en vreselijk irritant kunnen zijn ( zelfde aapsoort waar Suus door gebeten was). Aangezien dit weer andere aapjes waren, werden we er toch best wel gelukkig van. Na wat foto's gemaakt te hebben weer terug naar beneden om onze fiets op te stappen naar de grootste boeddhistische tempel in Maleisië. Langzamerhand worden ook wij wel een beetje tempelmoe, maar deze konden we zeker waarderen! De tempels hebben zoveel verschillende kleuren dat het een feestje is om er rond te lopen, de kerken in Nederland zijn behoorlijk grauw in vergelijking. Uiteraard zijn we nog getackeld door wat meisjes met de vraag of ze met ons op de foto mochten, vooruit dan maar en weer op zoek naar Nienke's fake smile, die van Annelies is altijd oprecht. 'S Avonds heerlijk Indiaas gegeten en twee jongens uit Australië ontmoet, met z'n vieren besloten nog wat te gaan drinken bij de reggaebar, waar we uiteindelijk met een mannetje of 25 aan tafel zaten. Bij ons aan de tafel aangeschoven zaten ook Simon en Mauricio, onze buren van onze dorm. Het was zo gezellig dat het best wel vroeg werd en we onze Ferry richting Langkawi hebben gemist. Iedereen kon er gelukkig hard om lachen, wij op dat moment nog wat minder. Maar goed, aan elk nadeel zit een voordeel: die dag zijn we gezellig met de twee jongens uit Australië en hun ouders naar de haven gelopen. De ouders van de jongens waren super aardig en wilde van alles proberen. Zo hebben we dan ook allemaal schaafijs gegeten, klinkt lekker he! Beetje jammer dat ze er naast jelly en siroop ook rode bonen en mais op knallen, erg bijzondere eenmalige actie. De volgende dag weer een poging gedaan om de Ferry te halen, dit keer met Simon en Mauricio. Aangekomen op het eiland langkawi riep het strand ons al meteen, afgelopen tijd best veel regen gehad dus een heerlijk zonnige dagje strand was prima. Tegelijkertijd waren Robin en Kim ook nog op langkawi, dus dat was weer erg gezellig om ze te zien. Lekker gegeten en door naar de grootse opening van club Babylon, feest van het jaar werd ons beloofd. Aangekomen bij de club bleek het een heel relaxed strandfeestje bleek te zijn. Om 1 uur ging de tent al sluiten, maar aangezien wij nog graag wat pasjes wilden wagen gingen we op doortocht. Weer erg leuk gehad! Volgende ochtend dan echt het eiland verkennen, samen met Robin,de tijdelijke reisleider, Simon en Mauricio op de scooter en gaan. Eerst naar de prachtige waterval waar, aangezien een mega aap voor Nienke en Robin het looppad blokkeerde, deden zij de alternatieve route via het water, bikkels! Helaas moest Robin alweer snel terug om samen met Kim door naar Borneo te gaan, met kerst zien we ze weer.
Nu werd Nienke tot reisleider benoemd, een functie waar ze niet heel blij mee was, maar goed! Annelies en Simon wilden dolgraag de cementfactory zien, dus bracht de reisleider hen daarheen. Hoogtepunt van het hele eiland! Wat was dat gaaf zeg, zeker toen Annelies en Nienke bijna een leguaan van ongeveer 1 meter(!!!) aan hadden gereden! Als echte meisjes in de jungle natuurlijk keihard gillen, best gênant! Na ook het strand, de andere watervallen en de hotsprings gezien te hebben, terug naar ons hostel. De volgende dag weer een beetje op tijd op, om de rest van het eiland te bezichtigen per scooter. Nu was Simon de reisleider, foute keus! Nadat Annelies even weer de operatie assistent kon uithangen nadat de jongens gevallen waren met de scooter, na wat verbandjes en bemoedigende woorden weer ready oke.
De volgende dag czvc/weer op pad met de scooters, de jongens volgen was het probleem niet, na ingehaald te zijn door drie auto zagen wij de jongens na rechts gaan. Na de ongeveer 4 minuten volgens vroegen we ons ineens iets af 'had Simon al de hele tijd een gestreept shirt aan?' En toen kwamen we erachter dat de jongens met de rode helmpjes en de witte scooter, niet dezelfde waren! Hahaha wat dom! Snel keren en kijken of we ze nog konden vinden, helaas dan maar een dagje met zijn tweetjes. De watervallen zijn hier prachtig dus maar weer 750 treden beklommen (was weer een feest) om
heerlijk te zwemmen bij de waterval, en om van de natuurlijk gevormde glijbanen af te glijden, heerlijk! Ook heb je op langkawi een grote kabelbaan, super hoog, echt prachtig! Je kan Thailand zelfs zien liggen.
Het leuke aan ons hostel is echt dat er ontzettend veel leuke mensen verblijven, dus lekker stappen met een groep Australiërs, Canadese, Engelse, Zweden, Brazilianen en noem maar op. Vandaag was out-out, een nieuw woord voor echt goed stappen (de volgende ochtend thuiskomen en meteen aankunnen schuiven bij het ontbijt). Dus wij dachten een lui dagje strand doen we dan maar vandaag, helaas regen regen en regen. Dus nog luier gedaan en een pedicure (door erg vrouwelijke mannen of mannelijke vrouwen daar zijn we nog niet helemaal uit) gehad en ons haar moest ook nodig geknipt worden. Alleen de puntjes kennen ze hier niet, Nienke heeft nog nooit zo kort haar gehad! Even slikken, maar staat super. Helaas gaat slikken trouwens niet zo goed bij Nienke, keelontsteking super balen! Pijnlijk en zielig, dus maar even rustig aan. Onze volgende stop is het prachtige kleine eilandje koh Lipe, na een boottochtje van wat een uurtje zou duren werden we 4,5 uur op paradijs afgeleverd. Wat een prachtige plek, zee zo blauw, water zo fris en heerlijk strand! In ons hutje 20 meter van het strand is het prima vertoeven. Helaas was Nienke nog steeds niet beter, gelukkig kan je antibiotica op elke hoek van de straat kopen, dus dat even snel gedaan! Volgende dag maar even een dagje op het strand gespendeerd. Wat een paradijs, wat een leven! We hadden er nog weken kunnen liggen, maar we vonden het ook wel weer leuk om Kayleigh te meeten op Koh Lanta. Toch dus maar even een ticket geboekt voor de volgende dag. 's Avonds bij het eten dacht Nienke dat een kopje groene thee haar wel goed zou doen, tot haar een kop gifgroene thee werd voorgeschoteld wat ongeveer smaakte naar wasmiddel. Geen succes! Wat proberen te slapen en de volgende dag de speedboot gepakt richting Koh Lanta. Wat een rit! Alle koppies om ons heen werden wit/groen, gelukkig slaagde wij er in om er om te lachen en zelfs nog wat te slapen! Volgens mij kunnen wij aan het einde van onze reis zelfs nog op een stapel stenen slapen. Op Koh Lanta aangekomen op zoek naar Kayleigh, die al een kamer voor ons gereserveerd had bij een questhouse. Nadat Nienke het ritueel van Kuala Lumpur nog eens rustig over deed: KAYLEIGHHH!! schrok het arme kind wakker uit haar hangmat. Snel even bikini aangetrokken en relaxen op het strand. Vandaag eigenlijk niet veel meer gedaan, zoveel is er dan ook niet te doen hier. Morgen stappen we weer de boot op en gaan we richting Koh Phi Pi voor wat meer actie (lees: zwemmen, zonnen, drinken, eten, dansen). Heel veel warmte en liefde jullie kant op gestuurd! We hopen dat jullie nog niet in slaap gevallen zijn!

Xxxxxx